Antoniewo (dawniej jako Kałęczyn i Chrząszczewo)

To obecnie niewielka, licząca zaledwie 47 mieszkańców sołecka wieś w gminie i parafii Bądkowo, nosząca w początkach swego istnienia nazwę Kałęczyn, znacznie rzadziej Kawęczyn lub Chrząszczewo. W 1489 roku Kałęczyn najprawdopodobniej jeszcze nie istniał, skoro nie było go w spisie majątków ziemskich dawnego województwa brzesko- kujawskiego, sporządzonym na podstawie ksiąg poborowych i lustracji królewszczyzn, ale istniał już w latach 1560-1580 i należał wówczas do Feliksa Chrząszczewskiego. Wieś pozostawała w posiadaniu Chrząsz- czewskich aż do końca XVIII w. W roku 1789 wieś należała do braci Dyonizego i Leonarda. To dlatego jak należy sądzić, od nazwiska ówczesnych właścicieli, wieś nazywano Chrząszczewo.

Od początku XVI wieku wieś Kałęczyn była wzmiankowana wielokrotnie w MHDW5, co pozwala między innymi prze­śledzić ewolucję zmian łacińskiej nazwy tej miejscowości. Tylko w okresie od 1527 do 1598 r. w aktach wizytacji widnieje jako: 

Calaczino, Kalięczino, Kalączino, Calączino, Kalaczino, Caleczino, Kałeczyno i Kaleczyno.

W1634 roku, według rejestru podymnego, należąca do Chrząszczewskiego wieś Kalę- czyno miała 6 dymów, ale w 1662 były tu już tylko 4 dymy, zaś w 1775 roku 5 dymów.10 W 1674 według rejestru pogłównego wieś zamieszkiwało zaledwie 6 plebejuszy, nato¬miast w 1779 roku 43 mieszkańców. Jako Kałenczyno znajduje się na mapie sporządzo¬nej w 1790 roku przez Karola Pertheesa, na której wyraźnie zaznaczono usytuowanie wsi nad Bachorzą, przy drodze łączącej tę wieś z Wysocinem. Kałęczyn był wymie¬niany w połowie XIX w. przy opisach trasy przebiegu kanału Bachorze, wykopanie którego rozpoczęto jeszcze w roku 1827, a wznowiono w 1857. Stąd wiadomo, że na odcinku miedzy wsiami Kałęczyn a Lekarzewice przypadała najmniejsza szerokość Bachorzy, wynosząca zaledwie 35 prętów, podczas gdy najszersza między sąsiednią wsią Michałowo i Bronisław aż 82 pręty.11 W 1881 r., w spisie majątków ziem¬skich powiatu nieszawskiego wieś Kałęczyn mająca 372 morgi nowopolskie była włas¬nością Albrechta. Pod koniec XIX wieku obszar folwarku wynosił 362 mórg, z tego grunta orne i ogrody stanowiły mórg 308, łąki mórg 11, pastwiska mórg 27, lasy mórg 7, zaś nieużytki i place mórg 9. nazwą jest już tylko Antoniewo. Były tu 4 budynki murowane i 4 drewniane. W niewielkim Kałę- czynie urodził się w 1884 r. Karol Wilhelm Albrecht, z zawodu cukiernik, który podczas I wojny światowej w Warszawie założył słynną kawiarnię „Mała Ziemiańska", która w okresie międzywojennym stała się popularnym miejscem spotkań artystów i literatów.

Od początku XX wieku obydwie nazwy miejscowości: Antoniewo i Kałęczyn były używane nie tylko zwyczajowo przez zamie­szkujących te wsie mieszkańców, ale obydwie stanowiły już urzędowe, a więc oficjalne nazwy. Potwierdzenie tego stanu rzeczy znaj­dujemy w opracowaniu ks. F. Buchalskiego, poświęconym dziejom kościoła i parafii w Bądkowie, gdzie w wykazie osób ofiarują­cych pieniądze na rozbudowę parafialnej świątyni wymienione zostały nazwiska 9 mieszkańców Antoniewa oraz 5 mieszkań­ców Kałęczyna. Antoniewo i Kałęczyn jako dwie różne wsie leżące w gminie Bądkowo w powiecie nieszawskim i województwie warszawskim widnieją też w skorowidzu miejscowości II Rzeczypospolitej. Jeszcze na mapie z 1975 roku widnieją obydwie miej­scowości, ale dziś, choć w świadomości mie­szkańców nazwa Kałęczyn funkcjonuje, zwła­szcza u starszego pokolenia, to oficjalnie urzędową j est już tylko Antoniewo.

źródło: Józef Nowakowski "Opowieść o jej dawnych i obecnych mieszkańcach oraz o mało znanych miejscach i wydarzeniach" 2018

« wstecz